De ondoordringbare angst binnen de oorlogsgeneratie
We hebben het allemaal wel voorbij zien komen. Wéér een aanslag in Afghanistan en wéér onwijs veel mensen die willen vluchten uit hun land. We kijken er niet meer van op of om. Maar verplaats jezelf nu eens in zo’n vluchteling. Hoe vind je ooit weer een thuis in een vreemd land? Fatema (33) is dit gelukt. Samen met haar gezin is ze uit Afghanistan gevlucht voor de Taliban. Ze woont nu sinds een paar weken in Canada en voelt zich eindelijk weer veilig. “Mijn man en ik waren het eerste doelwit van de Taliban omdat we activisten zijn.”
Twee dagen voor de herovering van de Taliban vlucht Fatema uit Afghanistan. Ze is niet de enige die uit angst voor eigen leven vlucht. In een legervliegtuig met vele andere activisten vertrekt ze samen met haar gezin naar Canada. Sinds de overname van de Taliban nam de stijgende lijn weer flink toe. Zo zijn er nu ruim 3 miljoen Afghaanse vluchtelingen wereldwijd (Vluchtelingenwerk Nederland, z.d.). De angst waar deze vluchtelingen in leven is door de meeste mensen uit West-Europa niet voor te stellen.
26 augustus 2021
De dag die Fatema en haar hele familie nooit meer zullen vergeten. Er vindt op de luchthaven van Kabul een zelfmoordaanslag plaats waarbij honderden mensen om het leven zijn gekomen en gewond zijn geraakt. Veel familieleden van Fatema bevonden zich op dat moment ook op de luchthaven. “De mensen bij de gate kwamen om het leven en de mensen op de luchthaven raakten ernstig gewond”, vertelt Fatema. Drie familieleden zijn om het leven gekomen en meerdere zijn er gewond geraakt, waaronder haar nichtje van acht. “De dochter van mijn nicht is ernstig gewond geraakt tijdens de bomaanslag. Ze is nu in een ziekenhuis in de Verenigde Staten waar ze al ongeveer zes operaties heeft ondergaan. Ze ligt nog steeds in coma waardoor ze niet weet dat haar vader tijdens die aanslag om het leven is gekomen.”
Toekomst met of zonder Afghanistan?
Mensen in Afghanistan leven nu nog steeds in angst. De regels die de Taliban de bevolking oplegt zijn ongekend en respectloos geeft Fatema aan. Zo mogen meisjes niet naar school en worden vrouwen voor een onbekende reden in de gevangenis gezet. “Het is beter voor vrouwen om het land te verlaten, alleen zo makkelijk is het niet.” Ze noemt de Taliban de generation of war en ziet geen toekomst meer in Afghanistan. “Ik denk dat de Taliban de macht binnen een jaar verliest aan de hand van de regels die ze opleggen. Ze willen graag geaccepteerd worden door internationale gemeenschappen, maar dat gaat niet gebeuren”, stelt Fatema. Hoewel ze dus denkt dat de Taliban niet altijd de overheersende partij zal zijn, ziet ze het niet gebeuren om snel weer naar Afghanistan te gaan. “Zolang er oorlog is en mijn gezin en ik in angst moeten leven, blijf ik in Canada.”
Dankbaar
Ondanks alle tegenslagen die Fatema en haar familie in een tijdsbestek van enkele weken hebben doorstaan, blijft ze positief. “Ik ben van plan om een studie te starten in Canada en om opnieuw te beginnen. Daarnaast blijf ik alle vrouwenrechten in Afghanistan steunen. Hoe meer landen hiervoor opkomen, des te sneller er in Afghanistan serieus wat mee wordt gedaan.” Hoewel Canada nog niet helemaal als haar thuis voelt, is Fatema ontzettend dankbaar dat ze aan de andere kant van de wereld terecht is gekomen. “Thuis is een plek waar je met familie bent en geen angst kent, waar op de wereld dat ook mag zijn.”
https://www.ft.com/content/eccbb4d4-0893-44d1-ad31-7c187199610d
Van filmkorrel naar megapixel
1892, het jaar dat Hendrikus Arnoldus Smit begon als fotograaf en portrettekenaar, niet wetend dat het bedrijf 128 jaar later nog standhoudt. Inmiddels is Albertus Guido Smit de vierde generatie van het bedrijf. Hij is al 19 jaar directeur van Fotostudio Smit.
Zo’n 71% van alle bedrijven in Nederland zijn familiebedrijven. Hiervan haalt 30% de tweede generatie. 13% van deze bedrijven maakt de derde generatie mee en slechts 3% van alle familiebedrijven haalt de vierde generatie.Hoe heeft Fotostudio Smit zo lang kunnen bestaan? En waarom is dat zo bijzonder?
Mijn betovergrootvader richtte het bedrijf op in een tijd waarin weinig mensen de mogelijkheid hadden om te fotograferen. Nu leven we in een tijd waar de mobiele telefoon de overhand neemt, maar dat was 128 jaar geleden niet het geval. Ook was de vraag naar portretten ruim een eeuw geleden nihil. Wou je een portret van jezelf? Dan is het noodzakelijk om vermogend en geduldig te zijn. In dit tijdperk moest je namelijk twee minuten stilzitten voor de foto want het negatief van glas moest lang genoeg het licht vinden. Nadat de foto was ontwikkeld in de donkere kamer werden de details door middel van radeermesjes, potloden, verf en penselen benadrukt. Dit was een tijdrovend proces waarbij de klant ruim een week moest wachten om zijn foto te bewonderen. Door het geduld en de precisie van Hendrikus groeide zijn klantenkring uit over heel Twente.
Het stokje werd in 1937 doorgegeven aan mijn overgrootvader Albertus Smit. Andere tijden waren aangebroken waardoor fotografie door technische ontwikkelingen aantrekkelijker werd voor steeds meer mensen. Het bedrijf breidde zich uit en er werd voor het eerst personeel aangenomen. “Mijn opa verstond de kunst van de donkere kamer als geen ander, nu nog komen we foto’s tegen van zijn hand die qua kleur nauwelijks zijn veranderd”, aldus Guido Smit. Door de goede kwaliteit van de foto’s en het enthousiasme van mijn overgrootvader stonden er soms wel 15 koetsjes met bruidsparen in de straat te wachten om op de foto te gaan.
Mijn opa Willem Arnold Smit kwam naast zijn vader in de zaak werken in 1956. Moderne machines werden aangeschaft. Guido Smit: “Wij konden als één van de eerste zelf kleurenafdrukken produceren. Ook konden we door de nieuwe technieken afdrukken maken van wel 6 meter breed. Dit was erg bijzonder voor die tijd”. Naast portret- en bruidsfotografie ging Fotostudio Smit ook voor bedrijven werken. De foto’s werden niet alleen meer in de studio geschoten maar als het nodig was ging alle apparatuur mee naar de desbetreffende locatie. Drie generaties sterk werkten in en nabij de studio. Op een gegeven moment werd de werkruimte te klein waardoor mijn opa tot twee keer toe het pand van de buren kocht. In 1990 kocht mijn opa een stuk grond aan de Ambachtstraat erbij waar het bedrijf tot op de dag van vandaag nog steeds staat.
Na het afronden van zijn studie en zijn stages kwam mijn vader Guido Smit werken in het bedrijf. Samen met mijn opa luidde hij het nieuwe digitale tijdperk in. Er werd dan ook voor het eerst een digitale camera aangeschaft. 2001 was het jaar dat het bedrijf compleet afstapte van het oude. Alles werd digitaal. Ook was dit het jaar dat mijn vader het bedrijf overnam. Vandaag de dag telt het bedrijf 47 opdrachtgevers, waaronder Wehkamp, Livera en Ter Stal. Naast fotografie is Fotostudio Smit nu ook gespecialiseerd in filmproducties. Voor onder andere de bedrijven Heutink, Madison en Van Kooten heeft Guido al een video mogen opnemen. In de toekomst verwacht hij nog meer van deze opdrachten te krijgen.
Drie jaar geleden bestond het bedrijf 125 jaar. Gedeputeerde Eddy van Hijum heeft, tijdens het feest, in naam van Koning Willem Alexander het predikaat Hofleverancier uitgereikt aan mijn vader en opa. Guido Smit: “Mijn vader wist van niks. Hij was blij verrast toen hij te horen kreeg dat zijn bedrijf zo’n titel heeft mogen ontvangen”. Maar daar bleef het niet bij. De Almelose burgemeester Arjen Gerritsen heeft het bedrijf namens gemeente Almelo de stadspenning mogen overhandigen. Zo heeft Fotostudio Smit op één avond wel twee onderscheidingen ontvangen.
Maar hoe kan Fotostudio Smit in vergelijking tot andere familiebedrijven zo lang hebben kunnen bestaan? Volgens Mirelle Pennings, Directeur Corporate Clients Nederland bij de Rabobank, zijn familiewaarden de basis voor een kwalitatief goed familiebedrijf. “Het karakter van het bedrijf staat vastgelegd in de familiewaarden. Wanneer een nieuwe generatie het bedrijf overneemt is het dan ook essentieel dat ook die generatie de familiewaarden na gaat leven. Doet hij dat niet, dan raakt het bedrijf haar rode draad kwijt. Omdat elke generatie in een ander tijdperk heeft gewerkt is het van belang de familiewaarden naar de tijd aan te passen. De familiewaarden van een familiebedrijf zijn dus erg belangrijk voor een langer bestaansrecht.” Mijn familie heeft deze familiewaarden goed nageleefd. Zo zegt mijn vader: “Iedere opvolgende generatie heeft de nieuwe technieken omarmd en daarbij de ruimte gekregen van de vorige generatie, waardoor het bedrijf door alle jaren heen bij de tijd is gebleven.”
Van medewerker van een frietzaak naar raadsheer:
‘Mijn droom was om een snackbarketen te beginnen’
Marcel Bordenga (50) heeft steeds grotere dromen. Momenteel werkt hij als rechter bij het gerechtshof Amsterdam maar hier had hij nooit over kunnen dromen op zijn achttiende.
Wat waren je dromen toen je 18 was?
,,Op mijn achttiende werkte ik in een friettent. Mijn droom was om een eigen snackbar te openen. Als dat eenmaal liep, zou ik meerdere vestigingen openen en mijn eigen snackbarketen beginnen. Ik heb wel vwo gedaan maar niet helemaal afgemaakt. In de zesde klas was ik gezakt voor mijn examen. Ik ben toen naar het avondonderwijs gegaan, nu wordt dat de vavo genoemd. Halverwege ben ik daarmee gestopt omdat ik er geen zin meer in had. Vervolgens ben ik in de friettent aan het werk gegaan. Om mijn droom waar te maken ging ik in gesprek met de eigenaar van de friettent waarin ik werkte om één van de drie snackbars van hem over te nemen. Mijn baas had de snackbar alleen al aan iemand anders verkocht. Daar baalde ik op dat moment enorm van. Ik heb mijn baan toen opgezegd. Ik zag er geen toekomst meer in.’’
Hoe ben je er uiteindelijk bij gekomen om een carrière switch te maken en rechter te worden?
,,Uiteindelijk kreeg ik een soort gesubsidieerde baan. De gemeente startte een project om werklozen aan het werk te zetten, waaronder dus jongeren. Zo kon ik voor de helft van de tijd op het arrondissementsparket werken. Op deze manier leerde ik de organisatie kennen. Dit project duurde maar een half jaar, dus ben ik tijdens dit project gaan solliciteren naar een vaste baan om daar ná dit project te gaan werken. Vroeger kregen we altijd krantjes met vacatures erin. Ik reageerde op al die vacatures en ging overal solliciteren om zo aan een baan te komen. Op een gegeven moment kwam ik bij een sollicitatie in Zutphen voor een baan die eigenlijk veel te hoog gegrepen was voor mij. Uiteindelijk was ik het niet geworden, maar ze boden mij wel een andere baan aan binnen de rechtbank. Deze baan in de administratie heb ik toen meteen aangenomen. Ik denk altijd in stapjes. Dus toen ik eenmaal op het parket in de administratie werkte was mijn droom om secretaris te worden. Toen ik eenmaal secretaris was, was mijn droom om officier van justitie of rechter te worden. In die zin droom ik dus steeds verder.’’
Wat voor opleiding heb je gedaan om uiteindelijk rechter te worden?
,,Omdat ik geen vwo-diploma had kon ik niet bij elke opleiding terecht. Ik heb me toen laten informeren bij een collega die al studeerde. Zo kwam ik bij de Open Universiteit. Daar heb je namelijk geen vwo-diploma voor nodig. Hier volgde ik losse modules waaraan je in je eigen tijd nog eens 5600 uur moest studeren. Voor deze studie stond elf jaar. Dat had ik er niet voor over, dus ben ik als een gek gaan studeren en heb de studie toen in drieënhalf jaar afgerond. Dat moest ook wel zo snel want ik wou graag de ‘Rechterlijk Ambtenaar In Opleiding’ volgen. Voor deze raio-opleiding kon je alleen maar solliciteren als je nog geen 30 was. Ik was 29 toen ik de studie aan de Open Universiteit afrondde dus heb ik meteen gesolliciteerd bij de raio-opleiding en ben vervolgens aangenomen. Na die studie ben ik als rechter aan het werk gegaan in Zutphen. Daarna werd ik Officier van Justitie in Almelo. Toen ben ik weer rechter geworden in Almelo. Vervolgens ging ik als rechter aan het werk in Zwolle en nu ben ik raadsheer bij het gerechtshof Amsterdam.’’
Hoe zie jij de toekomst voor je?
,,Ik ben sinds september dit jaar teamvoorzitter geworden van het team megazaken bij het gerechtshof Amsterdam. Voor de ene helft van de tijd werk ik als raadsheer en voor de andere helft van de tijd doe ik management werk. Ik wil dit een jaar of drie doen. Maximaal vier jaar, even kijken hoe het loopt. Daarna moet ik een keuze maken, inhoudelijk verdiepen of verder gaan. Als ik verder ga, wil ik graag een afdelingsvoorzitterschap of ergens het bestuur in als rechterlijk bestuurslid bij een rechtbank of een gerechtshof. Maar dat is toekomstmuziek, op dit moment zit ik hier prima.’’
Babet haar moeder kreeg longkanker, borstkanker en verloor haar zicht: 'Ze bleef zo optimistich'
Toen Babet (45) haar moeder Beatrix (78) vijf jaar geleden schoon werd verklaard van longkanker dacht ze dat ze ervan af was. Het was dan ook een grote klap voor de familie dat er vorig jaar bij Beatrix kwaadaardige borstkanker werd geconstateerd en dat ze door de jaren heen haar zicht verloor.
Wat er vooraf ging...
Hoesten
“In de zomervakantie van 2009 waren mijn ouders op vakantie in Corsica. Mijn moeder lag toen veel ziek in de tent en had last van hevige hoestbuien. Ze zat in die vakantie al aan een penicillinekuur die de huisarts haar had voorgeschreven. Eenmaal terug in Nederland bleef het hoesten zich voortzetten. Uiteindelijk hebben ze een biopt afgenomen. Hierbij wordt een stukje weefsel uit het lichaam gehaald voor onderzoek. De uitslag hiervan was goed mis.”
Wat er gebeurde
Longkanker
“Uit de uitslag is gebleken dat het een kwaadaardige tumor was, maar ook dat het zich in een rap tempo verspreidde. Er moest dus snel actie ondernomen worden. Binnen twee weken werd ze geopereerd. De operatie verliep opvallend goed. Mijn moeder had namelijk vóór de operatie niet een hele goede conditie. Ons gezin was daarom ook best bezorgd of ze het wel zou halen, want bij zo’n grote ingreep wordt er wel wat van je lichaam gevraagd. Gelukkig is mijn moeder heel sterk en optimistisch gebleven en heeft ze zich hier geweldig doorheen geslagen.”
Borstkanker
“Eind april 2019 was het weer mis. Mijn moeder voelde een kleine verdikking boven haar linkerborst. Er was wéér sprake van een kwaadaardige, snelgroeiende tumor. Mijn moeder had op dat moment twee opties. Ze kon kiezen voor borstamputatie of voor borstbehoud door middel van bestraling. Zonder enige twijfel koos ze voor borstamputatie omdat ze bang was dat bestraling haar hart en longen zouden aantasten.
Slecht zicht
“Door de jaren heen is het zicht van mijn moeder erg achteruitgegaan. Ze kon bijna niks meer alleen. Autorijden, televisiekijken en een boek lezen zat er voor haar allemaal niet meer in. Haar wereld werd hierdoor erg klein.”
Wat de toekomst brengt
Autorijden
“Na al deze heftige ingrepen staat ze veel positiever in het leven. Ze was niet alleen de sterkste van ons allemaal tijdens deze periodes, maar is dat nu nog steeds. Ondanks de borstkanker blikt ze positief terug op 2019. Ze heeft namelijk nieuwe lenzen geïmplanteerd gekregen waardoor ze na tien jaar eindelijk weer kan autorijden. De toekomst ziet er dus erg rooskleurig uit voor haar, en dus ook voor ons als familie.”
Lotte werd geconfronteerd met haar uiterlijk: 'Ik zie er Aziatisch uit maar ben gewoon Nederlands'
Lotte (39) had op jonge leeftijd een negatieve associatie met zichzelf doordat ze er anders uitzag dan de rest. Nu gaat het stukken beter, maar wordt ze er nog altijd aan herinnerd dat ze Aziatisch is.
Jeugd
“Ik ben in Zuid-Korea geboren. Op anderhalf-jarige leeftijd ben ik door Nederlandse ouders geadopteerd. Ik kwam terecht in een gemêleerd gezin bestaande uit biologische kinderen, adoptiekinderen en pleegkinderen. Mijn moeder bracht het heel natuurlijk dat ik geadopteerd was. Toen ik een jaar of acht was begon ik te zien en te begrijpen dat ik er anders uit zag dan de rest van mijn familie. Ik had hier totaal geen problemen mee totdat de buitenwereld het ook zag en er wat van zei.”
Ooglidcorrectie
“Op jongere leeftijd had ik het gevoel dat ik er niet bij hoorde. Hierdoor ging ik meer mijn best doen. Vanaf dat moment heeft de onzekerheid zijn intrede gedaan. Rond mijn achttiende heb ik serieus overwogen om een ooglidcorrectie te laten doen zodat ik grotere ogen zou krijgen. Gelukkig heb ik dat niet gedaan. Maar zoveel had ik er dus voorover om erbij te horen. Nu maak ik mij daar helemaal niet meer druk om. Ik ben trots op mijn uiterlijk en om wie ik ben, dat zullen mensen maar moeten accepteren.”
Ander uiterlijk
“Een aantal jaar geleden werkte ik in een bedrijf waar ik cultureel erfgoed digitaliseerde. Ik was destijds de projectleider van een project. Veel mensen die mij dan via de telefoon spraken, hadden waarschijnlijk een blank iemand verwacht. Zodra ik ze dan persoonlijk ontmoette, kreeg ik altijd de opmerking: ‘Ik had een hele andere vrouw verwacht’. Deze opmerking heeft nooit een negatieve bedoeling gehad, alleen word ik wel wéér herinnerd aan het feit dat ik er anders uitzie.”
Toekomst
“Hier in Nederland geven we altijd aan dat we heel tolerant zijn, maar ik vind dat best wel tegenvallen. Ik merk dat we tolerant zijn op het moment dat iedereen zich heeft aangepast. Ik heb natuurlijk het geluk gehad dat ik buiten mijn jeugd om totaal niet werd buitengesloten. Ik word er alleen zo nu en dan aan herinnerd dat ik er anders uitzie. Maar ik zie ook veel discriminatie om mij heen. Een ideale wereld zou dan ook zijn dat je je niet druk hoeft te maken over een ander. Een ideaal bestaat natuurlijk helaas niet, maar ik hoop dat we een beetje die kant op kunnen gaan.”
Grenzeloze clubliefde
Klamme handen, de geur van bier, het geluid van de grote trommels uit het hooliganvak, de spanning die door je lijf giert en dat met nog maar 30 seconde op de klok. Dit gevoel herkennen we allemaal. De voetbalclub waar je van kinds af aan al groot fan van bent wint een belangrijke wedstrijd op het nippertje. De meeste mensen komen alleen in het weekend in het stadion om naar zo’n bloedstollende wedstrijd te kijken. Voor Arjan Steenkamp (47) daarentegen is het uitje naar het stadion een dagelijkse kost. “Iedere week ben ik, buiten de wedstrijden om, tien uur op de club. Maar deze uren tel ik niet, het is mijn hobby.”
Ontstaan clubliefde
Elke club kent zijn vaste club supporters die geen wedstrijd zullen missen. Zo behoort Arjan Steenkamp (47) tot de vaste supporterskring van de voetbalclub FC Twente. “Ik ben geboren in Enschede, dus het was vanzelfsprekend dat ik naar Twente ging.” De clubliefde is bij Arjan gaan opbloeien toen hij nog een klein jongetje van 8 was. “Ik fietste met mijn vader langs het stadion op een avond dat Twente een wedstrijd speelde. Het publiek, de grootte van het stadion en vooral de oude lichtmasten fascineerde mij enorm.” Nu is hij zonder onderbreking al ruim 37 jaar in bezit van een jaarkaart.
Supporterskring FC Twente
FC Twente heeft het niet altijd even goed gedaan. Zo zijn ze in het voetbalseizoen van 2017/2018 nog gedegradeerd naar de Keuken Kampioen Divisie. Meestal zie je dan dat de supportersaantallen terugdringen. Zo hebben een aantal jaar geleden woedende fans hun eigen stadion bestormd na het degraderen van NEC (De Gelderlander, 2017). “Voor FC Twente is dit anders. De club is in het leven gebleven omdat supporters en sponsoren massaal achter de club zijn blijven staan”, geeft Arjan aan. Elk jaar worden er meer seizoenkaarten verkocht. In de tijd dat ze degradeerden verkochten ze 19.100 kaarten (AD, 2018). Dit waren er 2000 meer dan het jaar ervoor en in de coronaperiode, toen niemand het stadion mocht betreden, werden er ruim 20.000 kaarten verkocht (Tubantia, 2021). “Dit toont aan dat de club niet alleen voor mij maar voor heel veel andere mensen een belangrijke functie heeft. Hoe slechter het gaat met de club, des te meer de supporters de schouders eronder zetten. Niemand wil de club kapot zien gaan, dus vooral in de barre tijden laten we de spelers zien dat we voor hen klaar staan.”
Sociaal leven naast de clubliefde
De clubliefde van Arjan is zo groot dat het soms voor wat frictie kan zorgen. “Precies vijftien jaar geleden, op 12 november, was mijn vrouw jarig en FC Twente speelde thuis tegen FC Groningen. Het huis was vol met visite en ik flikte het om naar de wedstrijd te gaan”, vertelt Arjan. “Mijn vrouw heeft niets met voetbal, dus zij begreep niet waarom ik er zo graag heen wilde. Uiteindelijk won de club met 7-1. Iedereen was pissig toen ik thuiskwam. Want hoe kun je nu naar een wedstrijd gaan terwijl je vrouw jarig is? Ik kreeg de grijns niet meer van mijn gezicht die dag, want wat was die overwinning tegen onze grootste rivaal mooi.”
Arjan denkt lang na over de keuzes die hij vroeger heeft gemaakt. “Dat rode bloed stroomde op die momenten door mijn lichaam. Ik wist altijd argumenten te vinden waarom ik toch naar de club moest, dit is een gave die je als voetbalsupporter hebt omdat je het zo graag wilt zien. Elke wedstrijd kun je boeiend praten al is het tegen een amateurclub. Iedere keer ging mijn vrouw toch overstag. Op een gegeven moment wist ze dat het geen zin had om er nog tegenin te gaan.” Uiteindelijk is Arjan wel vergeven door zijn vrouw. “Ik heb mijn vrouw beloofd dit niet meer op 12 november te doen.”
Vrijwilliger
Naast een ontzettend grote fan te zijn, betekent Arjan ook iets voor de club. “Iedere week ben ik, buiten de wedstrijden om, tien uur op de club. Maar deze uren tel ik niet, het is mijn hobby.” Zo maakt hij deel uit van de gedragscommissie binnen de club. Deze commissie bepaalt welke straf een supporter krijgt wanneer diegene bijvoorbeeld geweld gebruiken in het stadion. Daarnaast is hij ook de voorzitter van de ledenvereniging van de voetbalclub. Tot slot draagt Arjan ook een steentje bij wanneer er acties vanuit de club worden georganiseerd. “Ik vind het leuk om met de supporters onder elkaar iets te regelen voor de club, dit heb ik vooral in deze coronaperiode ook erg gemist. De liefde voor FC Twente zit diep en zal nooit weggaan. Bestuurders bij een club zijn passanten, supporters niet, die blijven altijd.”
De kracht achter paaldansen
‘Is paaldansen niet iets te seksueel voor zo’n jonge meid? Te bloot? Te sensueel? Te erotisch?’. Dit soort opmerkingen krijgen paaldansers elke dag naar hun hoofd gegooid. Zo ook de 21-jarige Fee Bakema. “Mijn interesse in de sport begon toen ik ongeveer 16 jaar oud was. Mijn moeder weerhield mij toen om de sport te beoefenen omdat ze het een sport voor strippers vond”. Echter, het paaldansen ondergaat een grote verandering van een erotisch getinte sport naar een echte krachtsport. Maar hoe zorgen we ervoor dat de vooroordelen verdwijnen en iedereen de echte kracht achter paaldansen gaat zien?
Fee zit in haar kamer in Amstelveen. De sportscholen zijn dicht door lockdown nummer vier waardoor ze nu weer een lange tijd niet kan paaldansen. “Ik baal hier echt enorm van”, vertelt Fee. “Paaldansen zit altijd in mijn hoofd. Wanneer ik de sport niet beoefen, denk ik er wel continu aan. Zo ga ik bij een lantaarnpaal die op straat staat al na welke kunstjes ik daar in kan doen.” Hoe langer we over de sport praten, des te enthousiaster Fee begint te vertellen. Een aantal jaar geleden deed ze haar intrede in paaldansen. Het heeft haar op zowel fysiek als sociaal gebied veel sterker gemaakt. “Ik ben in mijn jeugd veel gepest en had tot mijn achttiende eigenlijk geen vrienden. Toen ik begon met paaldansen leerde ik al snel mensen kennen met dezelfde interesses. Ik kon eindelijk mezelf zijn.”
Het ontstaan van de vooroordelen
Net zoals Fee beginnen veel meer jonge meiden aan de sport. Echter, niet iedereen is het er altijd mee eens dat minderjarigen gaan paaldansen. Vooral volwassenen. Zij associëren de sport met strippers en seks. Dat is eigenlijk nier zo raar want vroeger stond de sport daar om bekend. “Twintig jaar geleden was het not done om te gaan paaldansen. Het was controversieel. In films en series wordt nooit de sportieve kant van de sport belicht. Het zijn altijd strippers die in de paal hangen”, geeft Fee aan. Zelf heeft Fee ook te maken gehad met mensen die de sport alleen maar zien als erotisch. “Veel jongens op Tinder vragen aan mij of ik ze een showtje kan geven. Ze doelen dan natuurlijk altijd op seks. Ook mijn moeder vond het belachelijk dat ik wilde paaldansen. “Ik heb toch geen stripper opgevoed”, zei ze vaak tegen mij.”
Verschil tussen volwassenen en jongeren
Hoewel nog veel mensen de sport aan erotiek verbinden, begint er toch een grote verandering te ontstaan binnen de sport. Er zijn namelijk veel verschillende soorten paaldansen. Flexipole, pole fitness, beginners pole, etc. Daarnaast zijn er ook sensuele varianten waar je lessen in kunt volgen, maar de meerderheid valt onder krachtsport. “Volgens kinderpsycholoog en opvoedkundige Tischa Neve moeten we oppassen ons (negatieve) beeld van paaldansen niet te projecteren op onze kinderen.” (Dusch, 2016). De jongere generatie maakt namelijk niet dezelfde associaties als de oudere generaties. Kinderen en jongeren zien het als een leuke sport die je sterk en fit maakt. Volwassenen vinden de paaldanspakjes vaak te bloot en snappen de reden achter weinig kleding niet. Fee begrijpt deze gedachtes van volwassenen en haakt hier op in: “Een bh en een klein broekje is vaak het enige wat een paaldanser draagt. De reden hierachter is dat je anders geen grip hebt. Door weinig kleding te dragen is er meer huid vrij om in de paal te blijven hangen. Wanneer meer mensen weten dat je weinig aan moet omdat je de sport anders niet kunt beoefenen, denk ik dat de vooroordelen minder worden.”
De toekomst
Al sinds 2012 is de internationale paaldansbond bezig om paaldansen op de Olympische Spelen te krijgen (Pruis, 2021). Hoewel het lang heeft geduurd is het toch gelukt. Paaldansen staat in 2024 in Parijs op het programma van de Olympische Spelen. Op deze manier wordt de andere kant van het paaldansen steeds meer belicht en zullen mensen gaan inzien dat het een krachtsport is. Op deze Spelen zullen er ook mannen zijn die de sport beoefenen. Zo kan de wereld zien dat het niet alleen een sport voor vrouwen is. “Ik ben heel blij dat de sport eindelijk alle negatieve vooroordelen aan het weerleggen is”, voegt Fee hier aan toe. “Ik hoop dat dit de meningen van mensen veranderd en dat ik samen met vele anderen niet meer met scheve blikken aangekeken wordt.”
Het verkrijgen van exclusiviteit: van Supreme tot Zeeman
Supreme, Anti Social Social Club, Off-White en Yeezy. Deze designer streetwear merken zijn in de afgelopen paar jaar razend populair geworden. Nieuwe collecties zijn dan ook vaak binnen slechts enkele seconde helemaal uitverkocht. Items van deze merken zijn best prijzig waardoor je je af kunt vragen hoe deze merken het dan toch realiseren om zo snel van hun voorraad af te komen. Het geheim? Steengoede marketing en een schaarse voorraad. Deze exclusiviteit creëert een hype waardoor mensen ongeacht de prijs de items willen hebben om er vervolgens mee te pronken bij hun vrienden. Het lijkt op papier allemaal erg makkelijk. Maar kan ieder merk exclusiviteit verkrijgen en dus een hype creëren of is het voor slechts een handjevol merken weggelegd?
Ontstaan van exclusieve merken
Streetwear komt oorspronkelijk uit de hiphopcultuur van New York. De kledingstijl deed zijn intrede in de midden jaren ‘70 en haalde inspiratie uit de skate- en surfcultuur van Los Angeles. Merken als Adidas werden ontzettend populair. “De look bestond uit Kangol hoedjes, dikke gouden kettingen, je naam rond je nek en sneakers met dikke veters.” (Red Bull Music, 2018).
In de jaren ‘90 veranderde de kledingstijl. De twee welbekende rappers 2pac en Notorious B.I.G. zijn deze verandering begonnen door dure merkkleding te dragen. “Onder andere bandana’s en riemen van Versace en Louis Vuitton waren populair bij deze generatie rappers.” (Anna, 2019). Deze dure merken bleven populair en in de jaren ’00 raakten steeds meer mensen geïnteresseerd in high fashion. Om de exclusiviteit nog meer aan te wakkeren bij de mensen namen deze dure merken het idee van ‘capsule collecties’ over van de streetwear-bedrijven. Met capsule collecties realiseer je product schaarste door de kleine oplage. In de jaren daarna raakten high fashion en streetwear steeds meer met elkaar verwikkeld. Rond 2010 zijn ze zelfs met elkaar gaan samenwerken aan capsule collecties. (Stringfixer, z.d.).
Hoe hedendaags exclusiviteit behaalt wordt
Tegenwoordig hebben we nog steeds te maken met capsule collecties. Sterker nog, deze zijn niet meer weg te denken uit de hedendaagse maatschappij. Het liefst hebben we allemaal een uniek item die niemand anders heeft. Door de opkomst van het internet en social media is het voor merken makkelijker geworden om een hype te creëren. Wanneer een exclusief merk dan een capsule collectie uitbrengt, is het binnen no-time uitverkocht. Echter, het grootste deel van de kopers verkoopt het item ongedragen en met het prijskaartje eraan weer door. Dit wordt ook wel ‘reselling’ genoemd. De verkopers van de nu tweedehands ongedragen items maken enorme winsten met de doorverkoop. “Door de exclusiviteit van het merk, komen veel mensen tot het besluit producten door te verkopen. Op het internet vind je Supreme kleding die voor enorme bedragen worden doorverkocht. Waar een iconische trui vorig jaar in de winkel opnieuw werd uitgebracht voor 150 dollar, is deze nu op eBay te kopen voor 850 dollar.” (Drielen, 2017). Naast kleding verkoopt Supreme ook accessoires met hun logo. Denk hierbij aan tasjes, eetstokjes en zelfs een baksteen die nu voor 200 dollar te koop staat.
De knipoog van Zeeman
De prijs die je betaald voor een streetwear merk liggen nu hoger dan ooit. Zeeman vond dit belachelijk en is toen zijn eigen kledinglijn begonnen genaamd ‘skeer’. Hiermee wil het merk een statement maken naar de dure merken. Badslippers, hoodies en joggingbroeken in de kleuren blauw en geel met enkel en alleen het logo van de Zeeman waren binnen no-time tegen een redelijke prijs uitverkocht. Een sterke social media campagne en de inzet van influencers waren essentieel. “Zeeman wil laten zien dat ook een goedkoop merk een hype collectie kan maken”, zegt Kasper Figee die als teamleider van branding en campagnes bij Zeeman werkt. Ook Zeeman heeft exclusiviteit weten te behalen, hoewel dit niet de bedoeling was. Kasper gaat zijn verhaal verder: “We wisten niet of de collectie aan zou slaan. Daarom hadden we niet heel veel voorraad ingekocht. Het was helemaal niet de bedoeling om schaarste te creëren. We wilden er juist voor zorgen dat iedereen die een item wou, het ook kon kopen zonder dat het te veel geld kost.” De kopers van de skeer collectie van Zeeman zagen deze schaarste ook ontstaan. De vraag was groot en het aanbod klein. Doorverkopers maakten meestal enorme winsten met items van merken als Supreme. Nu maakten ze zelfs winst via marktplaats met de items van Zeeman.
Zeeman denkt nog meer collecties uit te brengen. Door de grote hoeveelheid fans blijft de vraag naar meer items bestaan. Al met al zijn capsule collecties en exclusieve merken niet meer weg te denken uit onze toekomst. De merken Supreme, Anti Social Social Club, Off-White, Yeezy en wellicht nu ook Zeeman zullen capsule collecties gebaseerd op trends blijven uitbrengen en de kopers zullen deze items voor enorme winsten blijven doorverkopen. Misschien moet ik zelf ook maar begin met ‘resellen’ van exclusieve items.
https://mythischemiems.tumblr.com/post/174148340773
Gedicht: Neigt de FIA naar een lievelingscoureur?
De FIA is het bestuursorgaan van de Formule 1,
Het moet ervoor zorgen dat alles volgens de regels verloopt en bovendien ook veilig is,
De wedstrijdleider is Michael Masi en binnen de F1-wereld is hij echt een fenomeen,
Zijn beslissingen van afgelopen seizoen vielen niet altijd in de smaak en zorgde nog wel eens voor ergernis.
Verstappen en Hamilton liepen in het begin van het seizoen gelijk op,
Hamilton wist toch iets meer punten te pakken dan de Nederlander,
Tot de Grand Prix van Monaco, want na die race stond Verstappen aan kop,
Mercedes moest zijn plannen omgooien om het kampioenschap niet zomaar weg te geven aan de tegenstander.
Dit begon allemaal bij de Grand Prix van Silverstone,
Hamilton reed de snelste ronde tijdens de kwalificatie en startte op pole,
Tijdens de race rijdt Hamilton Max van de baan en begint het FIA-patroon,
Want enkel een lichte straf en een waarschuwing geeft Masi aan zijn race idool.
En zo wint Hamilton de race en pakt Max geen punten,
Dit zorgt voor een grote kloof in het klassement,
En dat allemaal omdat Hamilton maar wat zat te stunten,
Maar Max houdt zijn kop omhoog en probeert iedere keer weer beter te racen dan zijn concurrent.
Niet veel weekenden later staat de Red bull coureur dan ook weer bovenaan,
Met nog maar een paar races op de agenda is het nog spannend wie de winst pakt,
Het verschil in punten is nihil dus het hangt er echt van af wie de beste is op de baan,
Maar dan tijdens de een na laatste Grand Prix hadden de twee raceauto’s meerdere keren contact.
De zevenvoudig wereldkampioen rijdt vol in op Max,
Daarnaast haalt hij ook coureurs in door bochten af te snijden,
Het raceseizoen zit nu echt op zijn climax,
Je zult toch denken dat een straf voor Hamilton niet is te vermijden.
Toch komt Lewis er weer mee weg,
En dat niet alleen, want Verstappen was de boosdoener volgens de FIA,
De straffen werden als snoepgoed in het rond gegooid en dat zonder enige uitleg,
Er ontstond een enorme verwarring onder de fans die verspreid werd via de media.
Met een gelijke tussenstand wordt de laatste race van het seizoen gereden,
In de finale rondes van het seizoen stond de FIA dan opeens toch aan de kant van Verstappen,
“Toto, this is called racing” reageerde Masi namelijk op Toto’s gebeden,
En zo won de Nederlander zijn eerste kampioenschap ooit en stond iedereen voor hem te klappen.
Hoewel de FIA ons wat bloed zweet en tranen momentjes heeft gebracht,
Is het uiteindelijk toch allemaal goed gekomen met het kampioenschap,
Toch hoop ik dat we het volgende seizoen niet hoeven te twijfelen aan een eventuele samenwerkingsopdracht,
Maar wellicht is dat voor nu nog een iets te grote stap.
Een tussenjaar: waarom kiezen jongeren steeds dezelfde bestemmingen?
Je kent ze wel. Het buurmeisje die naar Spanje reist om daar te gaan werken, een klasgenootje die een jaar intrekt bij een gastgezin in Amerika om daar een highschool te volgen of de zoon van je beste vriendin die zijn spullen pakt om vervolgens een halfjaar in Australië te gaan backpacken. Na de invoering van het leenstelsel hoor je steeds vaker dat jongeren een tussenjaar in het buitenland nemen voordat ze een begin maken aan hun vervolgopleiding (CBS, 2016). De meest populaire bestemmingen zijn Amerika en Australië. Maar waarom kiezen jongeren die een tussenjaar in het buitenland nemen over het algemeen voor deze populaire landen?
Tussenjaar of doorstuderen?
De invoering van het leenstelsel heeft veel impact gehad op de keuze van jongeren of ze meteen aan een vervolgopleiding moeten beginnen. Door de afschaffing van de studiebeurs werd studeren opeens een stuk duurder. Dit had als gevolg dat veel vwo’ers in 2014 ervoor kozen om toch te starten aan een studie. “Studenten zullen in 2013 en 2014 eerder de keuze hebben gemaakt om te gaan studeren omdat zij niet met de prijsstijging van 2015 geconfronteerd willen worden.” (Pool, z.d.). Uit de cijfers van 2015 zie je dan ook dat de doorstroom naar een vervolgopleiding met 4,8% daalt ten opzichte van het jaar ervoor (CBS, 2016).
Van Florestein (2015) geeft aan dat leerlingen dankzij de afschaffing van de studiebeurs het maken van een verkeerde studiekeuze als een nog grotere fout ervaren. Daarom kiezen steeds meer jongeren ervoor om een tussenjaar te nemen. Ze hebben dan langer de tijd om een bewustere studiekeuze te maken. Dit resulteert in meer motivatie en betere studieresultaten (Anouk, z.d.).
Invulling van het tussenjaar
De mogelijkheden wat je in een tussenjaar kunt doen zijn eindeloos. Zo maken jongeren bijvoorbeeld de keuze om te gaan reizen, om vrijwilligerswerk te doen, een jaar high school of college te volgen, au pair te worden of een taalcursus te volgen (rijksoverheid, z.d.). Andere redenen om een tussenjaar te nemen zijn: werkervaring en/of levenservaring opdoen, internationale vriendschappen sluiten, nieuwe culturen leren kennen en onvergetelijke herinneringen maken (tussenjaar, z.d.). Uit de cijfers van Go Europe blijkt dat 33% van de jongeren die een tussenjaar neemt gaat reizen, 33% gaat werken en 33% doet iets anders. Ook kiezen steeds meer jongeren ervoor om meerdere doelen te behalen in hun tussenjaar. Zo gebruiken ze de helft van de tijd om te werken en de andere helft om een reis te maken.
De populairste bestemmingen
Het gros aantal jongeren kiest er dus voor om een reis te maken of om te gaan werken in het buitenland gedurende hun tussenjaar, maar in welke landen gaan ze dat doen? Uit een onderzoek van de Engelse verzekeringsmaatschappij Alpha Travel Insurance is gebleken dat de Amerikaanse stad New York, de Australische stad Sydney en het Indonesische eiland Bali de top 3 populairste tussenjaar bestemmingen zijn. De verzekeringsmaatschappij heeft hun onderzoek gebaseerd op de hashtag ‘#gapyear’ die gebruikt werd op Instagram. Na het analyseren van ruim 10.000 hashtags staat Amerika met 8,2% van het totaal bovenaan.
Veel jongeren dromen ervan om zelf een Amerikaanse highschool te ervaren. Daarnaast biedt de Verenigde Staten ook veel studiemogelijkheden aan. “Er zijn meer dan 4.000 hoger onderwijsinstellingen, die onderling erg verschillen qua niveau, kwaliteit en toelatingseisen.” (WilWeg, 2020). De tweede populairste tussenjaarbestemming is Australië. In Australië zijn er diverse activiteiten te ondernemen, zoals: een bezoek brengen aan de Blue Mountains en Fraser Island, gaan Skydiven of zeilen bij de Whitsundays of Kangaroo Island, Uluru en Kakadu verkennen (Oaktravel, z.d.). Daarnaast is er ook een mogelijkheid om een opleiding of cursus te volgen in verschillende steden. Niet alleen Australië maar ook Indonesië heeft een rijk aanbod voor jongeren die een tussenjaar nemen. Naast dat Indonesië een financieel aantrekkelijke bestemming is, biedt Indonesië ook een groeiend aanbod van cursussen in het Engels (WilWeg, 2020).
De rol van de reisorganisaties
Bij het regelen van een tussenjaar heeft de persoon in kwestie keuze uit twee mogelijkheden. Zelf de hele reis regelen of een organisatie inschakelen. Zelf een reis regelen kost veel tijd. Je moet alles zelf regelen, van vervoer tot verblijf en van financiering regelen tot verzekeringen afsluiten. De voornaamste reden om zelf de reis te regelen is omdat het geld besparend is. Toch kiezen veel jongeren ervoor om alles via een organisatie te regelen. Op deze manier wordt het werk je uit handen genomen, heb je zekerheid en krijg je veel begeleiding. Zo kom je niet voor verassingen te staan (WilWeg, 2018).
Eén van de grootste reisorganisaties is EF. De reisorganisatie is opgericht in 1965 en heeft momenteel 114 vestigingen in verschillende landen en regio’s op haar naam staan (EF, z.d.). EF organiseert vele soorten reizen, denk hierbij aan taalreizen, highschool exchange year en cultural care au pair. Bijna elk programma wordt in veel verschillende landen aangeboden. Hieruit kunnen we concluderen dat de reisorganisaties geen rol spelen bij de keuze van het land.
De meeste jongeren reizen dus naar Amerika, Australië of Indonesië in hun tussenjaar omdat deze bestemmingen inspelen op hun behoeften én er niet per se een reisorganisatie voor nodig is. Zet jezelf is in de schoenen van een student die een tussenjaar neemt, naar welk land zou jij vertrekken?
Chef’Special weet meerdere emoties in het nieuwe album Unfold te realiseren
De vijf bandleden van Chef’Special zijn er weer in geslaagd een album tot stand te brengen. Deze keer alleen zonder externe producent. Het album wat op het eerste gehoor als vrolijke popmuziek beschreven kan worden, bevat veel donkere en diepe teksten die menig luisteraar nog niet doorhad. Ondanks dat heeft het nummer Troublevan het nieuwe album Unfoldal 6 weken in de top 40 gestaan op plek 32.
De Nederlandse band die vooral bekend is geworden door het liedje In Your Arms begint het album met het nummer Blue Fairy Magic.Na ongeveer 30 seconden begint er iemand te praten. De tekst bevat meerdere lagen waardoor je niet meteen weet waar ze het over hebben. Het lied past niet echt bij de rest van de nummers, maar het mysterieuze is wel een goede opener van het album. Het derde nummer uit het album is Trouble. Dit nummer kwam in januari al uit en werd meteen opgepakt door verschillende radioprogramma’s. Het refrein blijft echt hangen en is dan ook zeker een meezinger.
Chef’Special laat veel verschillende muziekstijlen zien in het album. Zo bevatten Wildfire en Jungle een uptempo beat met een drop in het refrein. Deze nummers kunnen dan ook zeker in een club worden gedraaid. Terwijl het refrein van I’m a Waverichting het Jamaicaanse muziekgenre reggae dreigt te gaan. Ook houdt de band de toon van de vorige albums er zeker in. Zo is de titeltrack Unfoldeen relaxed zondagochtend nummer die te vergelijken is met de nummers Homesick en Nicotinevan het vorige album. Het album eindigt met het nummer To All The People That I Know.Het is een rustig en zacht liedje en een goede afsluiter van het album.
Dit keer hebben de bandleden ervoor gekozen om geen externe producenten aan te nemen. Het album is dus door de band zelf gemaakt en geproduceerd. Wel was gitarist Guido Joseph aangewezen als hoofdproducent omdat hij al vaker productiewerk voor de band heeft gedaan. Nadat het vorige album een mega hit is geworden, waren er hoge verwachtingen voor dit nieuwe album. Maar zelfs zonder een extern productieteam heeft Chef’Special al die hoge verwachtingen weten te overtreffen.
De bandleden van Chef’Special zouden in april een clubtour houden, maar die hebben ze vanwege het coronavirus gecanceld. In het najaar treedt de band weer live op in onder andere AFAS live en Rotterdam Ahoy.
Recensie: Populaire Netflix-serie Friends is té ouderwets
Monica, Chandler, Ross, Rachel, Phoebe en Joey hebben in 2004 de laatste aflevering van de razend populaire serie Friends opgenomen. Twee jaar geleden verscheen de Amerikaanse serie op de Nederlandse Netflix. Al meteen werd de serie een hit en kon niemand genoeg krijgen van de twintigers uit New York, maar is dat wel terecht? Het is nu 16 jaar later en de vrienden hebben net bekendgemaakt één laatste keer bij elkaar te komen. Dit wordt alleen een succes als de verouderde serie zich gaat aanpassen aan de tijd van nu.
Hoewel de zes hoofdrolspelers goed op elkaar afgestemd zijn, was er bij de auditie duidelijk een voorkeur naar blanke acteurs. Slechts één op de twintig bijrollen zijn vervuld door mensen met een andere afkomst. Deze fictieve blanke wereld is een vertekening van de multiculturele werkelijkheid waarin we nu leven.
Maar waarom kan niemand genoeg krijgen van de serie die geen multiculturele cast bevat? En dat niet alleen. De castleden van Friendshouden geen blad voor de mond wanneer Chandler in de ogen van anderen homo lijkt. Chandler is dan bang dat hij net zoals zijn vader homo en transgender wordt. Hij maakt veel sarcastische grappen over zijn vader. Zijn vader wordt hierdoor erg belachelijk neergezet. Ook wanneer Joey en Chandler elkaar een knuffel geven, moeten ze meteen daarna iets mannelijks doen om maar niet homo te lijken. Deze opmerkzame homofobie en transfobie houdt de gehele serie stand.
In haar tienerjaren was Monica zo’n 100 kilo zwaarder. Hier worden continu grapjes over gemaakt. De lachband begint dan ook te schateren bij een aflevering waar een flashback in voorkomt. In deze specifieke afleveringen komt naar voren dat Chandler walgde van het lichaam van Monica. Een jaar later komt de slanke Monica de studerende Chandler weer tegen. In mum van tijd is hij helemaal weg van haar. Deze aflevering laat dus zien dat alleen slanke mensen aantrekkelijk zijn. Dit past totaal niet in de wereld van nu, waarin de stereotypen weerlegd worden en ‘curvy model’ een begrip is.
Ondanks dat de serie een heerlijke wegkijker is bevat het veelal blanke hetero twintigers die niets anders doen dan het afkraken van de homowereld. De serie is door de bril van het nu verouderd, en nodig toe aan een update.
